แก้ไขล่าสุด วันที่ 17th August, 2023 at 11:01 pm
จำนองและขายฝาก
เป็นสัญญาซื้อขายทรัพย์สินอย่างหนึ่ง แต่มีเงื่อนไขที่แตกต่างกัน จำนองคือการที่บุคคลหนึ่ง (ผู้จำนอง) โอนกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของตนให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง (ผู้รับจำนอง) เพื่อเป็นหลักประกันการชำระหนี้ หากผู้จำนองผิดนัดชำระหนี้ ผู้รับจำนองมีสิทธิยึดทรัพย์สินที่จำนองเพื่อชำระหนี้ แต่ผู้จำนองยังคงมีสิทธิครอบครองทรัพย์สินนั้นต่อไปจนกว่าผู้รับจำนองจะยึดทรัพย์สินนั้นไป
การขายฝากคือการที่บุคคลหนึ่ง (ผู้ขายฝาก) โอนกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของตนให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง (ผู้ซื้อฝาก) โดยมีข้อตกลงว่าผู้ขายฝากมีสิทธิไถ่ทรัพย์สินคืนได้ภายในระยะเวลาที่กำหนด หากผู้ขายฝากไม่ไถ่ทรัพย์สินคืนภายในระยะเวลาที่กำหนด ทรัพย์สินนั้นจะตกเป็นของผู้ซื้อฝากโดยสมบูรณ์
สรุปความแตกต่างระหว่างจำนองและขายฝาก ดังนี้
| จำนอง | ขายฝาก |
|---|---|
| ผู้จำนองโอนกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินให้แก่ผู้รับจำนองเพื่อเป็นหลักประกันการชำระหนี้ | ผู้ขายฝากโอนกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินให้แก่ผู้ซื้อฝาก โดยมีข้อตกลงว่าผู้ขายฝากมีสิทธิไถ่ทรัพย์สินคืนได้ภายในระยะเวลาที่กำหนด |
| ผู้รับจำนองมีสิทธิยึดทรัพย์สินที่จำนองเพื่อชำระหนี้ หากผู้จำนองผิดนัดชำระหนี้ | ผู้ซื้อฝากมีสิทธิยึดทรัพย์สินที่ขายฝากเพื่อชำระหนี้ หากผู้ขายฝากไม่ไถ่ทรัพย์สินคืนภายในระยะเวลาที่กำหนด |
| ผู้จำนองยังคงมีสิทธิครอบครองทรัพย์สินนั้นต่อไปจนกว่าผู้รับจำนองจะยึดทรัพย์สินนั้นไป | ผู้ขายฝากไม่มีสิทธิครอบครองทรัพย์สินนั้นอีกต่อไป หากผู้ซื้อฝากยึดทรัพย์สินนั้นไป |
| ทรัพย์สินที่จำนองตกเป็นของผู้รับจำนองโดยสมบูรณ์ หากผู้จำนองผิดนัดชำระหนี้ | ทรัพย์สินที่ขายฝากตกเป็นของผู้ซื้อฝากโดยสมบูรณ์ หากผู้ขายฝากไม่ไถ่ทรัพย์สินคืนภายในระยะเวลาที่กำหนด |
การขายฝากเป็นสัญญาที่เสี่ยงต่อผู้ขายฝากมากกว่าจำนอง เพราะผู้ขายฝากอาจสูญเสียทรัพย์สินของตนโดยไม่ได้คืนหากไม่ไถ่ทรัพย์สินคืนภายในระยะเวลาที่กำหนด